Beden büyük bilgeliğe sahip – ona izin ver. Kendi bilgeliğini izle mesine gittikçe daha fazla izin ver. Her vakit bulduğunda rahatla. Bırak nefes alışın kendi başına devam etsin. Araya girme. Araya girme huyumuz o kadar içimize işlemiş ki onsuz nefes bile alamı yorsun. Nefes alışını izlersen araya girmeye başladığını hemen gö receksin. Ya derin nefes almaya, ya da daha fazla nefes vermeye başlayacaksın. Araya girmeye hiç gerek yok. Nefesini rahat bırak; bedenin tam olarak neye ihtiyacı olduğunu gayet iyi biliyor. Daha çok oksijen isterse daha fazla nefes alır; daha az oksijen isterse da ha az nefes alır.
Sen bırak hepsini bedenin halletsin! Araya girmekten tamamen vazgeç. Herhangi bir yerinde gerilim hissettiğinde, oranı gevşet. Ve yavaş, yavaş başla. Önce otururken, dinlenirken başla ve son ra da bir şeyler yaparken… Yerleri silerken veya mutfakta iş yaparken veya ofiste çalışırken, o gevşemeyi sürdür. Hareket et menin rahatlamana engel olması gerekmiyor. Ayrıca o zaman ha reketlerine büyük bir güzellik katılacak. Hareketlerin meditasyon tadında olacak.
Ama insanlar gereksiz çabalara girmeye devam ediyorlar. Ba zen onlara kendi çabaları engel oluyor; çabaları yarattıkları sorun lara dönüşüyor.
Büyük kar fırtınası sırasında şehirde pek çok karmaşa var dı. Hoca Nasrettin arabadan inmeye çalışan şişman bir hanıma yardım etmeye gitti. Aceleyle koşup kadını ittikten ve buzda kaydıktan sonra kadına onu içeri sokabileceğini sanmadığını söyledi.
Kadın, “İçeri mi?” dedi. “Ben dışarı çıkmaya çalışıyorum!” Sadece izle… Eğer iteklersen kaçıracağın şeyler var. Nehri geri itmeye çalışma ve akıntıya kürek çekmeye kalkışma. Nehir kendi liğinden denize doğru akıyor —onun bir parçacı ol yeter, yolculuğunun bir parçası ol. O seni sonuna kadar götürecektir. Rahatlarsak, öğreneceğiz; rahatlamazsak öğrenemeyeceğiz. Rahatlamak o büyük öğretiye açılan kapıdır – aydınlanmaya.
OSHO