Dün karşı tarafta, Jiva Yaşam Atölyesinde verdiğim vinyasa temel hocalık eğitiminin son haftasonu buluşması vardı.
Ve bu sabah kalktığımda karışık duygular içinde kalktım. Belki en başta bir boşluk hissi ile uyandım. Hiç çocuk doğurmadığım halde anlatılan, annelerin doğurduktan sonra hissettikleri türde bir boşluk duygusu gibi olsa gerek. Bir tarafım hüzünlü, bir tarafım sevinçli. Bir tarafım rahatlamış ve özgür hissediyor, bir tarafım yokluk hissi içinde gibi. Hangisi ağır basıyor ayırt edemiyorum.
O kadar tatlı bir beraberlik paylaştık ki : Çok fazla söze gerek kalmadan, yaşanılan dönüşüm yolu içinde hayatı beraber birbirimizin aynasından deneyimleme fırsatımız oldu. Değişik yerlerden gelen toplam 11 kadın. Sevinci ve üzüntüyü, kahkaları ve gözyaşlarını beraber paylaştık hiç çekinmeden, duvarlarımızı yavaş yavaş ama çekinmeden bırakarak ve yıkarak. Bu kısa ama uzun 5 aylık süreçte ayrılıklar, boşanmalar, yeniden beraberlikler, kayıplar, mutluluklar kısaca hayatı olduğu gibi birbirimizle paylaşarak yoga yolunda, yoganın içinde olarak deneyimledik. Ve bu öğrenme ve deneyimleme yoga yolunun bir başlangıç olduğunu hep hatırlattık aramızda. Ve çok da güzel oldu.
Ve ben bu süreçte çok şey öğrendim. Ve bir kez daha öğrenci – öğretmen ilişkisindeki hareketli dinamiğe gönülden bağlandım. Öğreten ve öğrenen, birbirlerinden ayrı gözüken olsa dahi aslında iç içe girmiş birbirine bağlı ve birbirini tamamlayan bir bütün. Ve bu ilişki çemberi içinde hem her daim öğrenen ve hem de bildiklerini paylaşan, öğreten olduğun için genellikle yoga hocasıyım yerine yoga dersleri vermeyi pratik ediyorum demek daha doğru ve samimi geliyor kendim için.
Ve yoganın bir kez daha bütün bu süreçte zaten varolan bütünlüğü anlamamızda yardımcı olan yollardan biri olduğunu hücrelerimde hissettim. Ve yoga herşeyden önce bir ilişki. Fiziksel bedenimizle, zihinsel bedenimizle, duygusal bedenimizle, nefesimizle kendimizden başlayıp yayılan bir ilişki ağı. Ve bu ağ zamanla herşeyi kapsıyor tüm hayatı, tüm evreni. Beslenme ilişkimizden tutun, aile, arkadaş, sevgili, iş, eğlence, geçmiş, gelecek, şimdi herşeyi kapsayan bir ilişki. Ve bütünsel bu yaklaşım içinde bir kez daha kadim öğretilerden biri olan Yoga’nın büyüsü ve gizemi içinde, kendimden başlayarak çevremdekilerin dönüşümü izledim. Ve bu dönüşümün gizemi belki de yolun hiç bitmemesi. Bu dönüşüm yolu sürekli ve değişken bir hal. Ve herşeyin başka bir şeye dönüştüğünün farkıdanlığı içinde anda yaşanılan tatlı bir huzur hali. Tıpki her OM mantrasını söylerken yaşanılan, soluduğumuz havanın bir ses titreşimine dönüşmesi gibi. Her seferinde farklı bir dönüşüm.
Şimdiki tesellim Ağustos ayında Kaz dağları cennet Hızır kampında tekrar bu güzel yoginilerle bir araya gelip bir 5 gün inziva halini yaşayacak olmamız. Ve hep sanki her son başka bir başlangıç aslında diye kendime hatırlatıyorum. Bu belki bir başlangıcın sonu ama aynı zamanda bir sonun başlangıcı. Ve bu eğitim grubunun ilk olmasının ayrıcılığı içinde, tüm hücrelerimde, kalbimde yaşanılanlar kayıtlı. Ara ara ama yoga yolu olsun, ama hayat yolu olsun, ama sessizlik yolu olsun, yollarımızın tekrar tekrar kesişeceğine eminim. Ve bu süreçte her türlü bana destek olan özellikle Sinem Er’e ve Bade’ye sonsuz teşekkürler.
Ve bugün itibari ile yazın geldiğini de anladım. Yavaşlayarak kalktığım bu Pazartesi sabahında. Sanıyorum güzel bir tatile çıkmanın zamanı geldi…
Yoga iyi ki hayatımdasın <3